وبلاگ اسماعيل اشكور كيايي◄سپارده - اشكور

بندهايى از منظومۀ بلند نوغاندار (در اوزان نيمائى)

نوغُانْدارْ

نوغُانْدارْ

هوا سَرده

هيسَه‌مْ دامُانْ

شَرَمْ دار چَكَلْ نِشتَه‌مْ

رفيقْ دارَمْ ولى تنهامْ

اى سرما مِيانْ، مو دِ بى‌پَامْ

* نوغُانْدارَمْ هيسَه‌مْ دَامُانْ

ايرْ سَرْدَه، دَموْر دَه‌ىِ‌دِ

كَلاچَ نى‌نَزَنَه پَرْ

نياىِ فرياد هيجَّا جى-

فَقَط بُورانَ كَ دايَمْ

كَشَه وَزّه، زَنَه سيلى مى‌گوشُانَ

* خوداوندا!

زَمين سرده-هوا سرده

مى‌دَسْ سرده-مى‌پا سرده

مى‌ديلْ غوصّه جى، پُور درده

مى‌ديم وَشنايى جى، زرده!

مى‌دازْ كولَ-ه

مى‌دَسْ خَسَّه‌ىِ

برگردان به فارسى
نوغاندار

هوا سرد است
در جنگل هستم
روى درخت «شَرَم» آنجا كه شاخه‌ها مى‌رويند نشسته‌ام
رفيق دارم، امّا تنها هستم
ميان اين سرما، من ديگر از پاى افتادم!
* نوغاندار و پرورش‌دهندۀ كرم ابريشم هستم و در ميان جنگل هستم
اينجا سرد و غرق‌شده در سكوت و خاموشى است
كلاغ هم پر نمى‌زند!
آواى پرستو و چلچله بگوش نمى‌رسد
فقط بوران است كه پى‌درپى و مدام زوزه مى‌كشد، سيلى مى‌زَند گوشهايم را
* خدايا و خداوندا! زمين سرد و هوا سرد است
دستم و پايم سرد است
دلم از غصّه، پر از درد است
چهره‌ام از گرسنگى، زرد است
داس من ديگر تيزى و بُرندگى ندارد
دستم خسته است!
قادر نيستم داس را در دستم نگاهدارم
نمى‌توانم شاخه‌ها را از بُن ببرم
شاخه را نمى‌توانم در بغلم جاى دهم
اين هم بخت و اقبال من است؟
چرا دستم سنگين شده و بفرمانم نيست
چرا دستم تكان نمى‌خورد و بالا و پايين حركت نمى‌كند
خدا، بس است. . .
خدا، بس است. . .

*******************

دامـــــؤن

یته دار، یته داره، اگرن ریشه اونی یته صاف ˇ

خوشکاته دشت ˇ میئن،

یا خاس ˇ کو توکالی به گل دَبون، یا اگر پا اون ˇ شی،

چپر ؤ سیم پایه 

جی رها بّبون، یته دار، یته داره… اگرن خاله اونی

سرجیر ئابؤ

  تورش ؤ شیرین بار بیَره یا اگر ولگ اون ˇ بون سیا

ساینه بدَره، 

یته دار خو سامؤن ازه نامیه دار بَبون هَنده رن، یته

داره، یته نه، 

بهره خَسه بؤ کسان ˇ ره، یته دار ˇ هَندی بهره رَسانه. 

یته دار ؤ یته دار ؤ یته دار، چند ته داره، اگرن ریشه

اوشانی هر جایی 

به گل دَبون، یا اگر هر یته خاله شکن بار بیَرن، همه

نامیه دار ببون

  هنده رن، چند ته دارن، چندته نن، بهره خسه بؤ کسان

ˇ ره، 

چند ته دار ˇ هندی بهره رسانن.

 بون یه روزان یه نفر خودشه بهره واسر چند ته دار  

گرداگرد ˇ چپر ˇ جی بتینه، بهره خسه بؤ کسان ˇ را

بلته وابینه؛

 ئو وقت ده چند ته دار چند ته دار نیه، یته باغه؛ باغی

گه مَنِن 

همه اونی دار ˇ باران ˇ یه درزین توک بَچشن، یا

اونی ساینه

 دیمان یه فیچؤمه بنیشن. 

چند ته دار ؤ چند ته دار ؤ چند ته دار، دامؤنه؛

دامؤنی گه ده 

نتونه یه نفر خودشه بهره واسر چَپر ˇ جی اونی دؤر

ˇ بتینه،

 بهره خسه بؤ کسان ˇ را بلته وابینه، دامؤنی گه ده

چپر مننه

  اونی تورش ؤ شیرین باران ˇ خشکازه گؤلیکؤن ˇ ره

جغابینه، 

یا اونی ولگ ˇ ساینه، عرق بؤگوده جؤنان ˇ جی

واهینه،دامؤنی

  گه ده چَپر مننه اونی داران ˇ رهایی هگیره، جؤن

پناهی وَگیره.

-------------------

منابع :

http://www.darsiahkal.ir
 صص 543-544 جلد 2 كتاب گيلان  نوشته ابراهيم اصلاح عرباني